Kiedy składałam wniosek o mini grant z Narodowego Instytutu Wolności, miałam jedno marzenie – stworzyć w Niebostanie przestrzeń, w której można na chwilę zwolnić. Usiąść z kawą, odetchnąć i porozmawiać o tym, co trudne, ale prawdziwe. Bez zadęcia, za to z empatią i uważnością. Dzięki otrzymanym środkom udało się to naprawdę zrobić – mogliśmy wynająć klubokawiarnię Niebostan, przygotować całą przestrzeń i podziękować prelegentom drobnymi upominkami za ich czas, wiedzę i serce, które włożyli w te spotkania. Powstał cykl trzech wieczorów – każdy inny, a jednak wszystkie połączone wspólną potrzebą: zatrzymania się i usłyszenia siebie nawzajem.

• 24.06.2025 – „Spotkanie o DDA”: to było chyba najcichsze, a jednocześnie najbardziej poruszające spotkanie. Psychoterapeuci Piotr Kuraś i Jakub Rychter mówili o dorosłych dzieciach pochodzących z rodzin, w których występował problem alkoholowy – o tych, którzy jako dzieci musieli być odpowiedzialni za wszystkich, a nikt nie był odpowiedzialny za nich. Było o lęku, kontroli, samotności i o tym, jak te dziecięce doświadczenia wciąż żyją w dorosłości. W sali panowała cisza, w której było dużo zrozumienia.
• 29.07.2025 – „Spokój w dobie chaosu”: drugi wieczór był o zmęczeniu – tym psychicznym, fizycznym, z przebodźcowania, ciągłego bycia „dostępnym”. Psycholożki Anna Gierczak i Dominika Kotarska-Filipiak mówiły o FOMO, psychosomatyce, lęku, ale też o tym, że troska o siebie nie musi być perfekcyjna. Dominika poruszyła temat neuroróżnorodności – ADHD, autyzmu, wrażliwości sensorycznej i tego, jak w codziennym świecie po prostu bywa za dużo bodźców. To spotkanie dało wielu osobom oddech i ulgę.
• 30.09.2025 – „Pracoholizm – pasja czy pułapka?”: to była rozmowa dla tych, którzy odruchowo sprawdzają maila przed snem. Marlena Walas i Krzysztof Fajfer próbowali złapać cienką granicę między zaangażowaniem a uzależnieniem od pracy. Mówili o kulturze „always on”, o wypaleniu, o poczuciu winy przy odpoczynku. I o tym, że wylogowanie się o 17:00 naprawdę jest legalne. Co łączyło te trzy wieczory? Przede wszystkim – potrzeba zwolnienia i przywrócenia sobie prawa do słabości. Chęć zrozumienia siebie bez oceniania.

To, że rozmowa przy stole, w otwartej i życzliwej atmosferze, potrafi zrobić więcej niż niejedna konferencja. W Niebostanie można było mówić o trudnych doświadczeniach lekko, ale szczerze. Jestem ogromnie wdzięczna, że dzięki środkom z minigrantu mogliśmy stworzyć tę przestrzeń – wynająć klubokawiarnię, zadbać o ciepłą atmosferę i wręczyć prelegentom drobne podziękowania. Partnerem cyklu było Ogólnopolskie Centrum Profilaktyki i Terapii. Wstęp był wolny. Emocje – prawdziwe. I mam poczucie, że właśnie o takie spotkania dziś chodzi – o obecność. O rozmowę, która zostaje z człowiekiem jeszcze długo po powrocie do domu.

Natalia Malinowska

Mini granty na realizację autorskich projektów wolontariuszy współfinansowane są z dotacji NIW-CRSO w ramach Korpusu Solidarności – Rządowego Programu Wspierania i Rozwoju Wolontariatu Systematycznego.